Robert Prosinečki

Biografija

Robert Prosinečki je hrvatski trener i bivši profesionalni fudbaler koji trenutno (jun 2019. godine) vodi reprezentaciju Bosne i Hercegovine (BiH). Rođen je 12. januara 1969. godine u Šveningenu u tadašnjoj Zapadnoj Nemačkoj. Sa suprugom Vlatkom i ćerkama Leonardom i Robertom živi u Zagrebu.

Karijeru je započeo u Dinamu iz Zagreba. Međutim, već nakon prve seniorske sezone prešao je u Crvenu zvezdu. Sa beogradskim klubom je osvojio tri titule prvaka Jugoslavije, Kup Jugoslavije i Kup evropskih šampiona 1991. godine.

Iste godine je potpisao ugovor sa Realom iz Madrida. Posle tri sezone prešao je na pozajmicu u Real Ovijedo, a 1995. godine postao član katalonske Barselone. Međutim, tu se nije dugo zadržao zbog male minutaže koju je dobijao, zato je u decembru 1996. godine prešao u Sevilju sa kojom je ostao do kraja sezone.

Posle toga je igrao u Dinamu, Hrvatskom Dragovoljcu, Standardu iz Liježa, Portsmutu, ljubljanskoj Olimpiji i Zagrebu. Karijeru je završio u klubu Savski Marof.

Sa juniorskom reprezentacijom Jugoslavije je 1987. godine osvojio zlatnu, a sa U-21 selekcijom tri godine kasnije srebrnu medalju na svetskim prvenstvima. Nakon toga je zadužio dres Hrvatske sa kojom je 1998. godine osvojio bronzanu medalju na Svetskom prvenstvu u Francuskoj.

Klupska karijera

Prve fudbalske korake Robert je napravio sa pet godina u klubu Štugarter Kikers. Pet godina kasnije porodica se vratila u Jugoslaviju, a mladić je primljen u školu fudbala Dinama iz Zagreba. Prešao je sve mlađe selekcije, pre nego što je u sezoni 1986/87 zaigrao u prvom timu.

Debitovao je na susretu sa Željezničarom iz Sarajeva, te je već na prvom meču postigao gol. Međutim, do kraja sezone je zabeležio još samo jedan nastup. To je izazvalo nezadovoljstvo kod mladog igrača, pa je njegov otac istražio zašto je Robert dobio tako malu minutažu.

Tadašnji prvi trener Dinama Miroslav Ćiro Blažević je rekao da mladić nije talentovan, te da će ukoliko se dokaže suprotno „pojesti svoju trenersku diplomu“.

U leto 1987. godine Đuro i Robert su se u Beogradu sastali sa Draganom Džajićem, tadašnjim sportskim direktorom FK Crvena zvezda. Iste večeri je dogovoreno da mladi igrač dođe na trening kako bi ga video Velibor Vasović, tadašnji trener prvog tima. Vasović je bio oduševljen talentom i veštinama koje je Prosinečki posedovao, te je vrlo brzo zaključen ugovor.

Već tokom prve sezone osigurao je svoje mesto u prvom timu. Zajedno sa Draganom Stojkovićem Piksijem, Žarkom Đurovićem i Goranom Milojevićem činio je vezni red Crvene zvezde. Beogradski klub je narednih godina funkcionisao skoro savršeno.

Za četiri godine koliko je proveo u Zvezdi Prosinečki je osvojio tri titule prvaka Jugoslavije, jedan trofej Kupa Jugoslavije, te pomogao svom timu da 1991. godine postigne najveći uspeh u istoriji kluba i u Beograd donese trofej Kupa evropskih šampiona.

Polovinom 1991. godine Prosinečki je potpisao ugovor vredan 25 miliona nemačkih maraka (oko 15 miliona evra). Premda su trener Radomir Antić i predsednik „Kraljevskog kluba“ Ramon Mendoza (Ramón Mendoza) imali velika očekivanja od njega, prvu sezonu su obeležili brojni problemi sa povredama.

Situaciju je dodatno zakomplikovala promena trenera, pa su jedva uspeli da se plasiraju u Kup UEFA-a i sezonu završili na trećem mestu domaćeg Prvenstva. Odigrao je tek tri meča u domaćoj ligi, ali je navijačima Reala ostao u sećanju pogodak iz slobodnog udarca na utakmici protiv Barselone 19. oktobra 1991. godine.

Tokom naredne sezone je odigrao 29 utakmica i postigao tri gola. To, ipak, nije ispunilo očekivanja rukovodstva kluba koje je za njegov dolazak platilo ogromnu sumu novca. Najbolje je igrao tokom treće i ujedno poslednje sezone u Realu kada je postigao tri gola na susretima španske La Lige. Te, 1993. godine su osvojili Kup kralja i Superkup Španije.

Polovinom 1994. godine Real ga je pozajmio Ovijedu koga je vodio Radomir Antić, trener koji ga je doveo u Madrid. Usledila je njegova najuspešnija sezona otkako je došao u Španiju. Mečeve je započinjao kao starter, a u maju 1995. godine je postigao gol na susretu sa Realom.

Antić je pred početak sezone 1995/96 prešao na klupu Atletiko Madrid, pa je uprava izrazila želju da u svojim redovima vidi i Prosinečkog. Međutim, on je u tom momentu još uvek bio „pod ugovorom“ sa Realom. Uveliko se „šuškalo“ gde će Robi da nastavi karijeru, a 20. jula 1995. godine potpisao je trogodišnji ugovor vredan tri miliona evra sa Barselonom.

Prvi deo sezone je morao da propusti zbog povrede, a nakon oporavka trener Johan Krojf (Johan Cruyff) mu nije davao veliku minutažu. Te sezone je odigrao samo 19 utakmica. Ništa bolje nije bilo ni kada je klupu katalonskog kluba preuzeo Bobi Robson (Bobby Robson), koji mu je priliku da igra davao samo na prijateljskim susretima. Tada je Prosinečki izrazio želju da ode iz kluba.

14. decembra 1996. godine ga je otkupila Sevilja za 1,67 miliona evra. Do kraja sezone je odigrao sve mečeve kao starter.

Sledećeg leta se vratio u Hrvatsku, te potpisao ugovor vredan 2,5 miliona evra sa Dinamom (klub je u to vreme nosio naziv NK Croatia Zagreb). Navijači su bili oduševljeni što će ga konačno videti u redovima njihovog omiljenog kluba.

Već tokom prve sezone osvojili su Prvenstvo i Kup Hrvatske, te se plasirali u treću rundu Kupa UEFA. Prosinečki je postao jedan od ključnih igrača zagrebačkog kluba. Pred početak sledeće sezone je preuzeo kapitensku traku. Ponovo su osvojili „duplu krunu“, te drugu godinu zaredom nastupili u Ligi šampiona.

Oduševio je navijače na susretima sa Seltikom i Mančester Junajtedom, a sezone 1998/99 bila je jedna od najuspešnijih u istoriji kluba.

Posle osvajanja Kupa Hrvatske 2000. godine „Žuti“ je potpisao dvogodišnji ugovor sa Hrvatskim Dragovoljcem, ali je već u januaru sledeće godine prešao u Standard Lijež. Sa belgijskim klubom je zauzeo treće mesto na domaćem šampionatu.

Polovinom 2001. godine Prosinečki je potpisao jednogodišnji ugovor sa klubom Portsmut. Uprkos tome što je tada imao 32 godine bio je jedan od ključnih igrača engleskog kluba. Redovno je oduševljavao igračem svojim potezima na sredini terena, te driblinzima koji su „izluđivali“ protivničke odbrane.

Na susretu sa Barnslijem je postigao het-trik te spasao klub sigurne eliminacije. Krajem sezone list „The News“ ga je proglasio jednim od najboljih igrača u istoriji Portsmuta. Bio je jedini stranac na tom spisku.

Posle Engleske Robi se zaputio u Ljubljanu, te potpisao ugovor s Olimpijom. Našavši se u finalu Kupa Slovenije 2003. godine pogotkom je pomogao svom timu da osvoji trofej.

Sezonu 2003/04 je proveo u Nogometnom klubu Zagreb, a potom je u prešao u Savski Marof, gde je u proleće 2005. godine „okačio kopačke o klin“.

Reprezentativna karijera

Prvu medalju u dresu reprezentacije Jugoslavije Prosinečki je osvojio 1987. godine na Juniorskom svetskom prvenstvu u Čileu. Jugoslavija je osvojila zlato, a on „Zlatnu loptu“, nagradu koja se dodeljuje najboljim igračima turnira.

Tri godine kasnije je sa U-21 timom Jugoslavije osvojio srebrnu medalju. Za reprezentaciju je odigrao ukupno 15 mečeva i postigao pet golova.

Posle raspada Jugoslavije preuzeo je dres Hrvatske sa čijim timom je odigrao 49 utakmica i postigao deset golova. Nastupio je na Evropskom prvenstvu 1996. godine, a dve godine kasnije je sa „Vatrenima“ osvojio bronzanu medalju na Svetskom prvenstvu. Na ovom turniru je postigao dva gola, te postao jedini igrač u istoriji koji je dao golove na svetskim prvenstvima u dresovima dve različite reprezentacije.

Poslednje veliko takmičenje na kome je učestvovao bilo je Svetsko prvenstvo u Južnoj Koreji i Japanu. Hrvatska je eliminisana u grupnoj fazi ovog turnira, a zlatna medalja je otišla u Brazil.

Trenerska karijera

Trenersku karijeru Robert Prosinečki je započeo 2004. godine kao pomoćnik Mileta Petkovića, tadašnjeg trenera NK Zagreb. Dve godine kasnije je imenovan za asistenta Slavena Bilića, selektora reprezentacije Hrvatske.

9. decembra 2010. godine Prosinečki je postao trener beogradske Crvene zvezde i tako se vratio u klub sa kojim je postigao najveće uspehe u igračkoj karijeri. Postao je i prvi hrvatski trener koji je preuzeo klupu nekog srpskog kluba od raspada Jugoslavije.

Prema informacija do kojih su došli regionalni mediji Prosinečki je prešao u Zvezdu za godišnju platu od 250 000 evra. Za asistente je izabrao Slobodana Marovića i Žarka Đurovića, bivše kolege sa kojima je igrao u Zvezdi.

Prosinečki se našao u nezavidnoj situaciji. Nakon 15 odigranih mečeva te sezone Zvezda je za pet bodova zaostajala za Partizanom. Stvari je dodatno zakomplikovao problem sa trenerskom licencom, pa je po pravilima Superlige Srbije mečeve mogao da prati samo sa tribina. Na klupi Crvene zvezde je debitovao 26. februara 2011. godine pred meč sa Smederevom.

Sezonu su priveli kraju na drugom mestu domaćeg Prvenstva, samo šest bodova iza prvoplasiranog Partizana. I naredna sezone se završila slično. Zvezda je ponovo bila drugi najbolje plasirani tim u Srbiji sa 12 poena zaostatka za Partizanom. Ipak, uspeli su da osvoje Kup Srbije.

U avgustu 2012. godine Prosinečki je podneo ostavku na mesto trenera beogradskog kluba.

Tokom naredna dva meseca mnogo se polemisalo čiju klupu će da preuze hrvatski stručnjak. Pominjani su Rijeka, Split i Olimpija iz Ljubljane, ali i reprezentacija Slovenije.

Međutim, 15. oktobra 2012. godine Prosinečki je postao prvi trener turskog kluba Kajzerispor. Na 27 mečeva su zabeležili 13 pobeda te su sezonu 2012/13 završili na petom mestu Prve lige Turske.

Naredna sezona nije bila tako uspešna za Roberta i njegov tim. Na 11 susreta su zabeležili samo jednu pobedu, pa su se našli na dnu tabele. Prosinečki je preuzeo odgovornost za lošu igru te u novembru 2013. godine podneo ostavku. Međutim, uprava kluba ostavku nije prihvatila. Ni nakon mesec i po dana stanje se nije popravilo.

Kajzerispor se našao na 17. mestu Superlige Turske, dok je u Kupu poražen od Tokatspora. Pred kraj 2013. godine Robi je napustio klupu turskog kluba.

1.decembra 2014. godine je imenovan za novog selektora reprezentacije Azerbejdžana. Potpisao je dvogodišnji ugovor vredan 1,5 miliona dolara. Nakon tri godine provedene na klupi reprezentacije Prosinečki je odbio produženje ugovora na naredne dve godine i nedugo nakon toga je napustio reprezentaciju.

Početkom januara 2018. godine objavljeno je da je Robert Prosinečki novi selektor reprezentacije Bosne i Hercegovine. 15. novembra 2018. godine BiH se sastala sa reprezentacijom Austrije u meču UEFA Lige nacija, a Prosinečki je izjednačio rekord Safeta Sušića od deset mečeva bez poraza.

Imao je priliku da „sruši“ Sušićev rekord na prijateljskom meču sa Španijom, ali je BiH izgubila rezultatom 1:0. Uprkos porazu, mnogi se slažu da je Prosinečki napravio „dobar posao“ sa „Zmajevima“, te da je to sada jedna fizički i mentalno mnogo jača ekipa.

Privatni život

Robert Prosinečki je rođen 1969. godine u Šveningenu. Njegovi roditelji Đuro i Emilija Prosinečki su u to vreme živeli i radili u Zapadnoj Nemačkoj. Đuro je poreklom iz Gornjeg Čemehoveca, sela nedaleko od Kraljeveca na Sutli, a Emilija (rođena Đoković) je poreklom iz sela Ježevica, u blizini Čačka.

Od 1999. godine Prosinečki je u braku sa Vlatkom s kojom ima dve ćerke, Leonardu i Robertu. Par se upoznao u jednom zagrebačkom kafiću još dok je Vlatka bila srednjoškolka. Zbog ljubavi prema fudbaleru odustala je od namere da upiše Fakultet za fizičku kulturu.

Robi u svojim intervjuima često ističe da mu je podrška porodice najvažnija u životu. Dodaje da su momenti koje provede sa suprugom i ćerkama najbolji lek protiv stresa. Legendarni fudbaler se sa stresom bori i slikanjem, koje je zavoleo tokom boravka u Madridu.

Titule

Klupske titule

• 1987/88. Prvenstvo Jugoslavije sa Crvenom zvezdom
• 1989/90. Prvenstvo Jugoslavije sa Crvenom zvezdom
• 1990/91. Prvenstvo Jugoslavije sa Crvenom zvezdom
• 1989/90. Kup Jugoslavije
• 1990/91. Kup evropskih prvaka
• 1992/93. Kup Španije sa Real Madridom
• 1993. Superkup Španije sa Real Madridom
• 1997/98 Prvenstvo Hrvatske sa Dinamom iz Zagreba
• 1997/98. Kup Hrvatske sa Dinamom iz Zagreba
• 1998. Superkup Hvatske sa Dinamom iz Zagreba
• 1998/99. Prvenstvo Hrvatske sa Dinamom iz Zagreba
• 1998/99. Kup Hrvatske sa Dinamom iz Zagreba
• 1999/00. Prvenstvo Hrvatske sa Dinamom iz Zagreba
• 2002. Kup Slovenije s Olimpijom iz Ljubljane

Reprezentativne titule

• 1987. Zlatna medalja sa Svetskog juniorskog prvenstva sa reprezentacijom SFRJ
• 1990. Srebrna medalja sa Evropskog prvenstva za igrače mlađe od 21 godina sa reprezentacijom SFRJ
• 1998. Bronzana medalja sa Svetskog prvenstva sa reprezentacijom Hrvatske

Pojedinačne titule

• 1989. proglašen najboljim igračem Svetskog juniorskog prvenstva
• 1990. proglašen najboljim igračem Svetskog prvenstva
• 1990. proglašen igračem godine po izboru „Večernjeg lista“
• 1991. osvojio nagradu „Bravo“ koju dodeljuje italijanski magazina „Guerin Sportivo“
• 1997. proglašen igračem godine po izboru „Večernjeg lista“
• 1997. osvojio nagradu „Franjo Bučar“

Trenerske titule

• 2011/12. Kup Srbije sa Crvenom Zvezdom