Dragan Stojković Piksi

Biografija

Dragan Stojković Piksi je jugoslovenski i srpski bivši fudbaler, fudbalski trener, te aktuelni selektor fudbalske reprezentacije Srbije. Rođen je 3. marta 1965. godine u Nišu. Sa suprugom Snežanom ima ćerke Andreu i Anju, te sinu Marka. Stojković je tokom igračke i trenerske karijere živeo u Francuskoj, Italiji, Japanu i Kini, a odnedavno živi i radi u Beogradu.

Prve fudbalske korake je napravio u Fudbalskom klubu Radnički iz Niša. Neupitan talenat primetili su skauti Crvene zvezde, sa kojom je 1986. godine potpisao ugovor. U crveno-belom dresu Piksi je dva puta osvojio Prvenstvo Jugoslavije, a jednom Kup Jugoslavije.

Nekoliko puta je proglašavan najboljim sportistom Sportskog društva Crvena zvezda, te najboljim fudbalerom Šampionata Jugoslavije. Proglašen je i za petu Zvezdinu zvezdu.

Usledio je nastavak karijere u Olimpiku iz Marseja i Helasu iz Verone, a fudbalsku karijeru je završio u japanskoj Nagoji.

U dresu reprezentacija Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije (SFRJ) i Savezne Republike Jugoslavije (SRJ) Stojković je nastupio na skoro svim velikim takmičenjima. Odigrao je 84 meča i postigao 15 golova.

Po završetku aktivne fudbalske karijere bio je predsednik Fudbalskog saveza Jugoslavije, predsednik Fudbalskog kluba Crvena zvezda, te trener japanskog kluba Nagoja i kineskog superligaša Guangdžou.

U februaru 2021. godine je izabran za selektora seniorske reprezentacije Srbije.

Detinjstvo i prvi fudbalski koraci

Dragan Stojković je rođen 1965. godine u Nišu. Sa roditeljima Dobrivojem i Desankom Stojković odrastao je u niškom naselju Pasi Poljana, gde je ujedno napravio i prve fudbalske korake. Nadimak Piksi je dobio po legendarnom crtanom filmu „Piksi i Diksi i Gospodin Džinks“ („Pixie and Dixie and Mr. Jinks“).

Piksi je fudbalsku karijeru započeo u pionirima Fudbalskog kluba Radnički iz Niša. Dve godine kasnije potpisao je ugovor o stipendiranju sa niškim klubom, a debitovao je na prijateljskoj utakmici sa Hajduk Veljkom u Negotinu 8. jula 1981. godine kada je njegov klub slavio rezultatom 6:0.

Klupska karijera

Dragan Stojković Piksi je prvi profesionalni ugovor sa Radničkim potpisao u martu 1983. godine. Od tada do 1986. godine je u dresu niškog kluba odigrao 70 prvenstvenih utakmica i postigao osam golova.

Nesumnjivi talenat mladog Nišlije primetili su čelnici Crvene zvezde. Premda je ugovor sa beogradskim klubom potpisao pred sam kraj roka za transfere, bio je zvezda letnjeg prelaznog roka 1986. godine.

U crveno-belom dresu se odlično snašao, pa se, iako je bio jedan od najmlađih igrača, uspeo nametnuti kao novi lider tima. Sa 17 postignutih golova na 30 mečeva Piksi je bio najbolji Zvezdin strelac u jugoslovenskom Šampionatu.

Posebno se istakao na susretima sa zagrebačkim Dinamom i sarajevskim Željezničarem kojima je mrežu zatresao po tri puta. Međutim, to nije bilo dovoljno da Crveno-beli te sezone osvoje trofej.

Tokom druge sezone u beogradskoj ekipi Stojković je odigrao 28 utakmica i postigao 15 golova u Prvenstvu. Posebno se istakao tokom 81. večitog derbija kada je doneo svom timu pobedu od 3:2 nad Partizanom. Savladao je protivničkog golmana pogotkom iz kornera kojim je Zvezdi doneo vođstvo od 1:0.

U pobedi nad Prištinom od 7:1 Piksi je dao tri gola, dok je po dva postigao na susretima sa Radničkim (4:2) i Osijekom (6:1).

Crvena zvezda se u finalu Kupa Jugoslavije sastala sa banjalučkim Borcem, ali je Stojković propustio priliku da podigne pehar pred publikom u Beogradu nakon što je promašio jedanaesterac.

Te sezone su osvojili Prvenstvo Jugoslavije, ali im je izmakao trofej Kupa. Međutim, mladi Nišlija je postao najbolji strelac u Zvezdinom timu.

Naredna sezona je bila posebno uspešna, kako za Zvezdu, tako i za Piksija. Odigrali su zapažene mečeve u osmini finala Kupa evropskih šampiona protiv ekipe Milana. Oba susreta su završena rezultatom 1:1, a italijanski klub je prošao dalje zahvaljujući boljem izvođenju jedanaesteraca.

I tokom treće sezone na domaćim takmičenjima Stojković je igrao odlično. Sa 12 golova na 27 prvenstvenih utakmica drugi put zaredom je proglašen najboljim strelcem u Zvezdinoj ekipi. Međutim, titula je ipak pripala Vojvodini.

Piksi je 3. maja 1989. promovisan u petu Zvezdinu zvezdu.

Beogradski tim je 1990. godine uspeo da osvoji i Prvenstvo i Kup Jugoslavije, a Piksi je tome doprineo sa 10 pogodaka. Bila je to ujedno poslednja sezona u crveno-belom dresu u kome je ukupno odigrao 159 mečeva i postigao 65 golova.

Stojković je u periodu od 1987. do 1989. godine čak tri puta zaredom biran za najboljeg sportistu Sportskog društva Crvena zvezda po izboru časopisa „Zvezdina revija“. Dva puta je proglašavan najboljim igračem Prvenstva Jugoslavije, te je postao jedan od idola mlađe generacije igrača.

Olimpik Marsej

Vest da će Zvezdin vezni igrač preći u drugi klub mnoge je pogodila. Naime, Stojković je polovinom 1990. godine potpisao ugovor vredan 5.5 miliona funti. Pridružio se timu kome nije nedostajalo svetski poznatih imena , poput Erika Kantonaa (Éric Cantona), Didijea Dešampa (Didier Deschamps), Karlosa Mozera (Carlos Mozer), Manuela Amorosa (Manuel Amoros) i drugih.

Za novog trenera francuskog kluba izabran je Franc Bekenbauer (Franz Beckenbauer), koji je sa reprezentacijom Zapadne Nemačke osvojio Svetsko prvenstvo u Italiji 1990. godine. Stojković je na pomenutom Mundijalu zaintrigirao nemačkog fudbalskog stručnjaka koji je u svom timu poželeo da vidi i tada dvadesetpetogodišnjeg Nišliju.

Debitantska sezona u dresu Marseja nije započela srećno, jer je Piksi već u ranoj fazi doživeo povredu. Nakon operacije u Nemačkoj oporavljao se mesecima. Ni ostatak sezone 1990/91 nije protekao najbolje, s obzirom na to da je zbog povreda odigrao samo 11 mečeva u domaćoj ligi.

Tokom zimske pauze Bekenbauer je napustio trenersko mesto, a zamenio ga je Belgijanac Rajmond Gutals (Raymond Goethals).

Marsej se u finalu UEFA-inog kupa evropskih prvaka sastao sa Piksijevim bivšim timom Crvenom zvezdom. Stojković je, kao stručnjak za kaznene udarce, u igru ušao osam minuta pre kraja drugog produžetka.

O pobedniku su odlučivali jedanaesterci, a Nišlija je obavestio glavnog trenera da ne želi da šutira penal protiv bivše ekipe. Crvena zvezda je nakon uspešnijeg izvođenja jedanaesteraca postala šampion Evrope.

S obzirom na malu minutažu koju je dobijao u Olimpiku, Stojković je polovinom 1991. godine prešao na pozajmicu u Veronu. Potpisao je ugovor vredan deset milijardi lira. Verona je šest godina ranije osvojila domaće prvenstvo, ali su se našli u velikim finansijskim problemima.

Godinu dana su igrali drugu ligu, a pred Piksijev dolazak vratili su se u Seriju A. Na žalost, i u Italiji su ga pratile povrede, pa je odigrao samo 19 utakmica i postigao jedan gol.

Vratio se u Olimpik gde je ostao naredne dve sezone. Njegov tim je u sezoni 1992/93 uspeo da se domogne titule Lige prvaka, međutim, Stojković ponovo zbog povrede nije dobio priliku da podigne čuveni „ušati pehar“.

Nagoja

U proleće 1994. godine Piksi je potpisao ugovor s ekipom Nagoja Grampus Ejt (Nagoya Grampus Eight) koja se takmiči u japanskoj Džej Ligi, a na čijoj je klupi tada bio Arsen Venger (Arsène Wenger), francuski fudbalski stručnjak.

Stojković je u Nagoji proveo sedam sezona, odigrao 183 meča i postigao 57 golova. Proglašen je najkorisnijim igračem Džej Lige u sezoni 1995, što mu je donelo veliku popularnost među navijačima.

Status velike fudbalske zvezde ga je pratio i tokom narednih sezona, sve dok 2001. godine nije odlučio da okonča karijeru. Od navijača i saigrača se oprostio tokom oktobra 2001. godine odigravši dva meča. Prvo je njegov tim dočekao Crvenu zvezdu u Nagoji, a potom je Piksi sa Radničkim iz Niša ugostio ekipu Vardara u njegovom rodnom gradu.

Reprezentativna karijera

U dresu reprezentacije tadašnje Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije Stojković je debitovao 11. oktobra 1983. godine. Tada je kao član U21 tima u Pančevu dočekao ekipu Norveške u sklopu kvalifikacija za Evropsko prvenstvo za igrače mlađe od 21. godine.

Piksi je već tokom prvog nastupa uspeo da se upiše u listu strelaca, a Jugoslavija je slavila rezultatom 6:2.

Iste godine je „zadužio“ dres seniorskog tima. Debitovao je 12. novembra 1983. godine na susretu sa Francuskom koji je završio nerešeno. Već je naredne godine igrao na Evropskom prvenstvu i Letnjim olimpijskim igrama. U dresu reprezentacije je nastupio i na Olimpijskim igrama 1988. godine, te Svetskom prvenstvu 1990. godine.

Na Mundijalu koji je 1990. godine održan u Italiji Piksi je postigao oba pogotka na susretu osmine finala protiv Španije. Međutim, Jugoslavija je poražena rezultatom 2:1. U četvrfinalu su se sastali s Argentinom, ali je taj susret završen bez pobednika. Usledilo je izvođenje penala, a Stojković je bio jedan od jugoslovenskih igrača koji nije uspeo da zatrese mrežu protivnika. Argentinci su te godine postali vice šampioni sveta.

Premda je Jugoslavija trebalo da nastupi na Evropskom prvenstvu 1992. godine, usledio je raspad i rat na tim prostorima, koji su pratile sankcije i zabrane, kako za stanovništvo, tako i za srpske sportiste.

Stojković je sa reprezentacijom tadašnje Savezne Republike Jugoslavije igrao na Svetskom prvenstvu 1998. godine i Evropskom prvenstvu 2000. godine.

U dresu SFRJ i SRJ nastupio je ukupno 84 puta i postigao 15 golova.

Administrativna i trenerska karijera

Ubrzo nakon okočanja aktivne karijere Stojković je postao predsednik Fudbalskog saveza tadašnje Jugoslavije, nasledivši na toj poziciji Miljana Miljanića.

Premda je javnost s oduševljenjem primila vest da će Piksi voditi krovnu organizaciju jugoslovenskog fudbala, njegov četvorogodišnji mandat obeležile su neuspešne kvalifikacije za Svetsko prvenstvo koje je 2002. godine održano u Japanu i Južnoj Koreji, te Evropsko prvenstvo 2004. godine u Portugalu.

U tom periodu Stojković je izabran za člana UEFA-inog tehničkog odbora i člana FIFA-inog fudbalskog odbora na mandat od osam godina.

Srpski reprezentativac je 2005. godine izabran za predsednika Fudbalskog kluba Crvena zvezda. Ovog puta je funkciju preuzeo od Dragana Džajića koji je tokom prethodnih 26 godina zauzimao vodeće pozicije u upravi kluba. Ovog puta, Stojkovićevo imenovanje pratile su brojne kontroverze o kojima su mediji pisali duže vreme.

Jedna od prvih odluka koju je doneo bio je otkaz tadašnjem glavnom treneru Ratku Dostaniću, koga je nasledio Valter Zenga (Valter Zenga), prvi stranac na klupi beogradskog kluba u njegovoj istoriji.

Zahvaljujući kontaktima koje je imao u Japanu, Piksi je isposlovao potpisivanje sponzorskog ugovora sa kompanijom Tojota (Toyota Motor Corporation). Osim toga, otvorio je vrata domaćim kompanijama, poput Delta Holdinga i Telekoma Srbije.

Kada su u pitanju igrači, manje-više je nastavio politiku svojih prethodnika da se fudbaleri kupuju po nižim, a prodaju po višim cenama. Redove zvezde su uglavnom činili njihovi mladi igrači, kao i igrači iz drugih manjih klubova iz Srbije i Crne Gore.

Jedan od najistaknutijih poteza rukovodstva na čijem je čelu Stojković bio jeste slanje napadača Marka Pantelića na pozajmicu u Hertu za koju je klub dobio oko 250 hiljada evra. Pantelić je na kraju prodan berlinskom klubu za 1.5 miliona evra.

Iz podgoričke Budućnosti i Zemuna je doveo mladog napadača Milana Purovića i golmana Vladimira Stojkovića. Da je zainteresovan i za strane igrače pokazao je dovođenjem veznog igrača Haminua Dramana (Haminu Draman) iz Gane.

Uz Nikolu Žigića, Boška Jankovića, Milana Biševca, Nenada Kovačevića, Dušana Baste i drugih, novi igrači su se dobro snašli. Te godine je Zvezda osvojila „duplu krunu“, te se solidno snašla i u Kupu UEFA.

Dobri rezultati u sezoni 2005/06 dali su nadu navijačima da će Zvezda da nastavi da napreduje, međutim, Stojković je odlučio da proda golmana Vladimira Stojkovića francuskom Nanu, navodno za tri miliona evra. Reakcije navijača i celokupne javnosti su bile veoma burne, a svoj potez Piksi je obrazložio činjenicom da je klub u velikim dugovima i da će ovaj transver da popravi finansijsko stanje u Zvezdi.

Tu, ipak, nije bio kraj sa za klub nepovoljnim transferima. Odlaskom Nenada Kovačevića, Milana Dudića, Aleksandra Lukovića, Haminua Dramana i Boška Jankovića doprineli su razočaranju navijača. Pobednički tim je nastavio da se raspada zahvaljujući ovakvim potezima uprave kluba Crvena zvezda.

Stojković je 12. oktobra 2007. godine objavio da se povlači sa mesta predsednika Crvene zvezde.

Pola godine kasnije se vratio u Japan i preuzeo ulogu trenera svog bivšeg kluba Nagoja Grampus. Nagoja je već na prvom meču pod vođstvom srpskog trenera zabeležila pobedu.

Iako su navijači i japanska javnost bili zabrinuti jer Stojković do tada nije imao trenerskog iskustva, demantovao ih je time što je Nagoja sezonu završila na 3. mestu, te se plasirala u AFC Ligu prvaka.

Stojković je 20. novembra 2010. godine doveo svoj tim do naslova Džej Lige, prvi put u istoriji kluba. Tada je izjavio da je o fudbalu mnogo naučio od bivšeg trenera Arsena Verngera, koji je vodio Nagoju ka velikim uspesima 1995. godine kada su bili drugoplasirani u domaćem prvenstvu i osvojili nacionalni kup.

Srpski fudbalski stručnjak je po završetku veoma uspešne sezone 2010. godine proglašen najboljim menadžerom Džej Lige.

Usledile su vrlo uspešne sezone na klupi Nagoje, a Stojković je 24. avgusta 2015. godine godine preuzeo rukovodstvo nad kineskim superligašem Guangdžouom (Guangzhou R&F). Godinu dana kasnije je potpisao novi četvorogodišnji ugovor s istim timom.

Spasio je Guangdžo od ispadanja iz prve lige, te uveo napadački stil igre, zahvaljujući čemu je Eran Zahavi (Eran Zahavi) dva puta dobio CSL nagradu za najboljeg strelca. Osim toga, dva puta su igrali u finalu CFA kupa, 2016. i 2018. godine.

Sezonu 2019 su priveli kraju na 12. mestu Super lige, ali su imali najgori odbrambeni skor primivši čak 72 gola u 30 utakmica. Posle više od četiri sezone u Guangdžou, Stojković se u januaru 2020. godine oprostio od kineskih navijača.

Domaći mediji su objavili da je Stojković 24. februara 2021. godine postao selektor fudbalske reprezentacije Srbije. Ugovor sa Fudbalskim savezom Srbije je potpisan do 2024. godine.

Prvi veliki uspeh Piksi i Orlovi su ostvarili 14. novembra 2021. godine kada su u foto-finišu savladali Portugaliju rezultatom 2:1 i izborili plasman na Svetsko prvenstvo.

Heroj meča je bio Aleksandar Mitrović koji je u 90. minutu iskoristio centaršut Dušana Tadića i glavom postigao pogodak. Predvođeni selektorom Stojkovićem Orlovi će se boriti za medalju na Mundijalu u Kataru 2022. godine.

Privatni život

Dragan Stojković Piksi je rođen 1965. godine u Nišu, a odrastao je u naselju Pasi Poljana, nedaleko od rodnog grada. Sa 23. godine je oženio, tada studentkinju arhitekture Snežanu, sa kojom je kasnije dobio ćerke, Andreu i Anju, te sina Marka.

Snežana je jednom prilikom ispričala da je njihov brak bio turbulentan, ali da su uspeli da uprkos svim izazovim i iskušenjima ostanu zajedno više od trideset godina[1]. Ona je dodala da je njena posvećenost porodici urodila plodom, te su njihova deca izrasla u dobre i visokoobrazovane mlade ljude, na koje su izuzetno ponosni.

Njihova najstarija ćerka Andrea je diplomirana na američkom Univerzitetu u Parizu, te godinu dana provela na praksi u Japanu.

Mlađa ćerka Anja je studirala modni dizajn u Londonu i Univerzitetu Kolumbija u Njujorku, dok je sin Marko studirao menadžment u britanskoj prestonici.

S obzirom na to da je njihov otac jedan od najvoljenijih fudbalera sa područja bivše Jugoslavije, Piksijeva deca su često u žiži javnosti. Tako su 2018. godine domaći mediji izveštavali o raskošnom venačnju njegove ćerke Anje i bivšeg vozača relija Uga Valentea (Hugo Valente). [2]

Dragan i Snežana Stojković su u novogodišnjem intervjuu 2017. godine priznali da je rođenje unuke Indi Rouz bio najlepši događaj prethodne godine. Polovinom 2019. godine dobili su i drugo unuče[3].

Titule

Klupske titule

1987/88. Prvenstvo Jugoslavije sa Crvenom zvezdom
1989/90. Prvenstvo Jugoslavije sa Crvenom zvezdom
1989/90. Kup Jugoslavije sa Crvenom zvezdom
1990/91. Prvenstvo Francuske sa Marsejom
1995. Kup Imperatora sa Nagojom
1999. Kup Imperatora sa Nagojom

Reprezentativne titule

1984. Bronzana medalja na Olimpijskim igrama sa reprezentacijom SFRJ

Pojedinačne titule

1987. godine proglašen najboljim sportistom Sportskog društva Crvena zvezda
1988. godine proglašen najboljim sportistom Sportskog društva Crvena zvezda
1988. godine proglašen najboljim igračem Prvenstva Jugoslavije
1988. godine proglašen fudbalerom godine u SFRJ
1989. godine proglašen najboljim sportistom Sportskog društva Crvena zvezda
1989. godine proglašen najboljim igračem Prvenstva Jugoslavije
1989. godine proglašen fudbalerom godine u SFRJ
1990. godine uvršten u idealnu jedanaestorku Svetskog prvenstva
1995. godine proglašen najboljim igračem japanske Džej lige
1995. proglašen fudbalerom godine u Japanu
2010. godine uvršten među 11 najboljih igrača u istoriji Olimpik Marselja

Trenerske titule

2010. godine osvojio japansku Džej ligu sa Nagojom
2010. godine proglašen najboljim trenerom japanske Džej lige
2011. godine osvojio japanski Superkup sa Nagojom

Nagrade i priznanja

2010. godine proglašen sportskom ličnošću godine grada Niša
2015. godine Carevina Japan mu je dodelila Orden izlazećeg Sunca IV stepena
2016. godine proglašen srpskim fudbalskim trenerom godine

Reference

[1] https://glossy.espreso.co.rs/poznati/vesti/158495/namucila-sam-se-da-dodjem-do-savrsenog-braka-piksijeva-supruga-snezana-nikad-iskrenije-o-njihovom-odnosu-i-porodici/strana/2

[2] https://www.telegraf.rs/jetset/vesti-jetset/2952824-zavirite-u-najglamuroznije-vencanje-iz-sveta-srpskog-dzet-seta-udala-se-piksijeva-cerka-foto-video

[3] https://www.hellomagazin.rs/2019/05/31/piksi-ponovo-deda-anja-na-originalan-nacin-sapstila-da-je-stigla-druga-beba/