Massimo Savić

Biografija

Massimo Moreno Savić je bio hrvatski kantautor i pop, pop-rok pevač. Rođen je 6. juna 1962. godine u Puli. U braku sa Eni Kondić je dobio ćerku Mirnu. Preminuo je 23. decembra 2022. godine u Zagrebu.

Muzika je bila deo njegovog života od ranog detinjstva. Snimio je dvadeset studijskih albuma, te osvojio brojne nagrade koje su ga svrstale među najbolje muške izvođače u Hrvatskoj i regionu.

Detinjstvo i obrazovanje

Massimo je rođen u Puli. Njegovi roditelji Elda i Serđo su se upoznali u zagrebačkoj bolnici Rebro kad gde je otac došao na operaciju očiju. Veoma brzo su se zaljubili. Venčali su se i živeli u malom istarskom mestu Raša.

Tri godine nakon Massimovog rođenja, njegovi roditelji su se razveli, pa je sa majkom preselio u Aversu kod Napulja.

Živeći kod deda Đovanija i bake Ane bio je okružen ujacima i tetkama, a najviše vremena je provodio s najmlađom tetkom Eleonorom. Sa njom je učio da peva italijanske narodne pesme.

Kada je imao šest godina otac mu je preminuo od leukemije. Nakon toga su se Masimo i njegova majka vratili u Istru. Četiri godine kasnije su se naselili u Milanu, a potom preselili u Australiju.

U Sidneju je pohađao osnovnu školu Bellevue Hill. Tu je završio peti i šesti razred, te se ponovo vratio u Istru. Nastavio je školovanje i bio odličan učenik.

Ipak, upao je u loše društvo, te ga je samo sreća spasila odlaska u popravni dom zbog učešća u pokušaju pljačke supermarketa.

Zahvaljujući socijalnom radniku, Massimo je uspeo da izađe na pravi put, te je školujući se i radeći preko đačkog servisa zaradio svoju prvu električnu gitaru.

Upornoću i radom je veoma brzo postao jedan od najboljih gitarista u kraju. Sa prijateljem Ivicom Mohorovićem koji je svirao bubnjeve počeo je da nastupa u školi.

Školovanje je 1979. godine nastavio u Zagrebu gde je stekao zvanje precizni mehaničar za medicinske instrumente. Ipak, odlazak u  prestonicu za njega je imao mnogo veći muzički značaj. Tada se potpuno posvetio muzičkoj karijeri.

Karijera

Massimo je u Zagrebu zajedno sa gitaristom Vedranom Čupićem, bubnjarem Brankom Terzićem, klavijaturistom Tonijem Ostojićem i basistom Emilom Krnjićem osnovao bend Dorian Gray.

U momentu kada ih je muzički kritičar Mladen Vukmir prvi put slušao, bend je već imao nekoliko spremnih pesama. Massimo je napisao pola pesama, Vedran Čupić drugu polovinu, a Branko Tezić je napisao tekstove za Massimovu muziku.

Polovinom maja 1981. godine Vukmir im je dogovorio prvi nastup u zagrebačkom klubu „Lapidarij“. Nizali su se koncerti, a publika i kritika su ih vrlo brzo prihvatale.

Već 1983. godine bend Dorian Gray je snimio album „Sjaj u tami“ koji je objavila diskografska kuća „Jugoton“.

Naslovna pesma „Sjaj u tami“  nastala kao interpretacija pesme „The Sun Ain’t Gonna Shine Anymore“ benda The Walker Brothers, doživela je veliki uspeh.

U nešto izmenjenom sastavu bend 1984. godine otišao u Švedsku na snimanje drugog albuma „Samo za tvoje oči“. Muziku je u potpunosti komponovao Massimo, a tekst je napisao Zoran Cvetković, novi član benda.

Album je snimam 42 dana. Zbog nedostatka novca, bend je pored snimanja, svirao i koncerte. Sav zarađeni novac odlazio je na troškove snimanja.

Ogroman pritisak zbog novca i koncerata ugrozio je odnose među članovima, pa se bend nakon dva snimljena albuma raspao.

Nakon toga je proveo dve godine u Stokholmu gde je sarađivao sa producentom Tinijem Vargom (Tinni Varga). Međutim, nakon Tinijeve smrti nestale su sve pesme koje su zajedno snimii.

Massimo je 1986. godine započeo veoma plodnu saradnju sa Zrinkom Tutićem, kantautorom i muzičkim producentom.

U tom periodu nastale su pesme „Stranac u noći“ i „Samo jedan dan“ koje su postale veliki hitovi. Massimo je počeo da puni dvorane, pa je njegova popularnost dostigla vrhunac.

Dok je snimao svoj album radio je i sa bendom EKV na novom albumu „Tatoo“.

Massimo je 1988. godine objavio album „Riječi čarobne“. Godinu dana kasnije izašao je album „Muzika za tebe“, a 1990. godine „Zemlja plesa“.

Tokom rada na albumu „Zemlja plesa“ upoznao je Eni Kondić koja je pisala tekstove za Josipu Lisac. Iz te saradnje rodila se ljubav. U toku snimanja albuma „Elements“, 1992. godine, dobili su ćerku Mirnu.

Smrt Milana Mladenovića, frontmena grupe EKV, 1994. godine veoma je potresla Massima. Ubrzo nakon njega umro je i Bojan Pečar, basista EKV-a, a za njim i Goran Čavajda Čavke, bubnjar Električnog orgazma. Smrti kolega i prijatelja duboko je uzdrmala Massima.

U međuvremenu je postao član Udruženja Labin Art Express, a u okviru njega je osnovao bend Metal Guru. Učestvali su na bijenalu mladih kompozitora u Lisabonu i Kopenhagenu.

Tokom nemirnih ratnih godina napravio je pauzu, pa je sledeći album izašao tek 1996. godine. Album je nazvan „Benzina“, a naslovna pesma doživela je veliki uspeh.

Sa bendom Metal Guru je 1998. godine predstavljao Hrvatsku na EXPO-u u Lisabonu, te se na kratko povukao sa scene baveći se produkcijom reklama.

Nakon trogodišnje pauze ponovo je ušao u studio, te 2002. godine počeo snimanje povratničkog albuma „Massimo“.

Naredne godine je pevao na koncertu u Opatiji posvećenom pesmama Arsena Dedića. Interpretirao je pesmu „Ne plači“. TUsledila je saradnja sa Matijom Decdićem sa kojim je i kasnije povremeno nastupao.

Massimo je 2004. godine nastupio na koncertu posvećenom Zdenku Runjiću. Njegova interpretacija pesme „Ostavljam te samu“ oduševila je publiku.

Iste godine je pevao sa simfonijskim orkestrom na manifestaciji „Zlatna ploča“ u Rijeci kao zamena Gibboniju koji je zbog bolesti morao da odustane od nastupa.

Njegove verzije pesama „Libar“ i „Oprosti“ ponovo su skrenule pažnju na Massima, pa je obnovio saradnja s „Aquarius Recordsom“. Tada je objavljen album sastavljen iz obrada popularnih pesama pod nazivom „Vještina“.

Sa grupom Meritas snimio je duetsku pesmu „Odjednom ti“ koja je na „Dori“ doživela veliki uspeh, te brzo ovladala radijskim eterom.

Upoznavši muzičara Željka Romca započela je saradnja koja je iznedrila bend Alhemičar. Usledili su brojni koncerti i album „Vještina II“ koji se sastojao iz obrada i autorskih pesama.

Uz manje izmene u sastavu, Massimo je sa bendom počeo da snima album „Sunce se rađa“. Na njemu su radili mnogi poznati muzičari poput svetskog gitariste Edina Karamazova, Nene Belana, Jana Plestenjaka i mnogih drugih.

Na večerima Dalmatinske šansone u Šibeniku duet „Zar više nema nas“ koji je Massimo snimio sa Nenom Belanom osvojio je brojne nagrade.

Koncertom u beogradskom Sava centru počela je turneja po gradovima širom bivše Jugoslavije.

Usledio je koncert „Massimo sings Sinatra“ („Masimo peva Sinatru“) uz pratnju muzičara Big benda HRT-a. Među gostima na koncertu je bio i muzičar Matija Dedić. Snimak koncerta je 2010. predstavljen kao live album „Massimo sings Sinatra“.

Album „Dodirni me slučajno“ na kome je sarađivao s producentom Nikšom Bratošom koji je aranžirao četiri pesme svetlo dana je ugledao 2011. godine.

S albuma su se izdvojile pesme „Krug u žitu“, „Sretan put“, „Nemam vremena“, te duet sa Ninom Badrić „Prospi riječi“ koji je doživeo veliku popularnost.

DVD sa koncerta u zagrebačkoj Tvornici je objavljen 2013. godine pod nazivom „Live@Tvornica“. Cela godina je bila posvećena obeležavanju 30. godišnjice Massimove karijere.

Godinu dana kasnije, povodom desete godišnjice od izlaska albuma „Vještina“, „Aquarius Records“ je objavio album „Vještina 10th Anniversary Edition“ na kom se našlo 16 najpopularnijih pesama u Massimovoj interpretaciji.

Abjavio album „1 dan ljubavi“ promovisao je 2015. godine. Pesme „Ne dam grijehu na tebe“, „Suze nam stale na put“, „Ostani tu“ i druge, brzo su našle put do publike.

Iste godine je učestvovao u projektu „X Factor Adria“ u ulozi mentora mladih takmičara iz celog regiona.

U novembru 2016. godine je objavio singl „1000 ljudi“ za koji je muziku, tekst i aranžman radio Predrag Martinjak.

Sledeće godine je izdao album „Isti osjećaj“ na kome su se našli hitovi poput „Stranac u noći“, „Sretan put“, „Tišina“, „Iz jednog pogleda“, „Suze nam stale na put“ i druge.

U junu iste godine je predstavljen spot za pesmu „Neka ti plove brodovi“, a u avgustu je Massimo sa svojim bendom nastupio u rodnom mestu Raša u Istri.

Deo njegovog benda su bili Dalibor Pipo Matošević (gitara), Zvjezdan Ružić (klavijature), Robert Vrbančić (bas), Boris Popov (udaraljke), Bruno Zrlić (violina), Marko Matošević (bubanj). Pored njih, na koncertima i albumima Massimo je sarađivao sa brojnim hrvatskim muzičarima.

Massimo je u maju 2018. godine objavio singl „Lice varalice“, a u avgustu iste godine pesmu „Ne ostavljaj me“. Krajem iste godine je promovisao numeru „Nisam spreman“. Sledeće godine su svetlo dana ugledali singlovi „Znam“ i „Jedan potez previše“.

Numeru „Mali krug velikih ljudi“ Diskografska kuća „Aquarius Records“ je objavila 2020. godine. Tokom naredne godine publika je mogla da uživa u njegovom koncertu iz dnevne sobe, te singlovima „Ne plači“ i „Putujemo i kad stojimo“.

U junu 2022. godine Massimo je promovisao numeru „Zamisli“, koja je ujedno poslednja koju je umetnik snimio pre smrti.

Privatni život

Massimo je imao burno detinjstvo. Selio se vrlo često – iz Istre u Italiju, pa obrnuto, a jedan deo života je živeo u Australiji.

Govorio je da je period koji je proveo u Italiji kod dede Đovanija bio najsrećniji u njegovom detinjstvu.

Bio je okružen ljubavlju i pažnjom, a njegov deda, iako je poticao iz bogate italijanske porodice koja i danas poseduje „petinu Istre“, bio je rudar. Odrekao se raskošnog života, te se trudio da za svoju porodicu obezbedi nešto što je stekao svojim radom.

Ipak, Massimo nije mnogo vemena proveo kod dede, jer je majka želela da se vrate u Istru. Međutim, ni tu se nisu dugo zadržali, pa su odselili u Milano, a ubrzo nakon toga u Australiju, da bi se u, za mladog čoveka, najkritičnijim godinama vratio u Hrvatsku.

Kako je i sam jedno prilikom priznao, česte selidbe i nedostatak očinske figure mnogo su uticali na njegovo detinjstvo i ranu mladost.

U tinejdžerskom periodu, vrativši se ponovo u Istru iz Australije, kao i svaki mladi čovek, pokušavao je da se uklopi i pronađe.

Sam je govorio da je u nekom momentu zaboravio da govori hrvatski, jer je u školi u Sidneju govorio engleski, a sa majkom je kod kuće pričao italijanski jezik.

Iako je bio odličan učenik, druženje s ekipom iz škole i kraja, mnogo je uticalo na njega. Mladenačku igru zamenili su ozbiljni problemi kada je učestvovao u pokušaju pljačke supermarketa.

Naime, on je stražario dok su drugovi pokušali da izvedu krađu. Kada ih je primetio jedan stariji gospodin, Massimov drugar ga je od straha da će ga prepoznati udario drvenom palicom po glavi.

Kada je policija pokrenula istragu, dvojica njegovih drugova koji su bili punoletni su otišli u zatvor, četvorica u popravni dom, a Massima je socijalni radnik Branimir „uzeo pod svoje“.

Pozitivno je uticao na njega, te je ubrzo Massimo počeo da se zanima za muziku i kupio svoju prvu električnu gitaru. Svirao je satima i brzo savladavao akorde.

Sa 17 godina se preselio u Zagreb u kome je tada muzička scena doživljavala svoj procvat. Mladi bendovi, koncerti i druženja izrodili su bend Dorian Gray.

Uprkos tome što je živeo u iznajmljenim stanovima i „švercovao“ se u studentskim domovima, završio je srednju Tehničku školu. Ipak, muzika je ono što ga je pokretalo.

Pevač je govorio da su mu karijeru obeležili fotografski par Bačarač – Krištofić (Sanja Bačarač i Mario Krištofić), novinar i muzički kritičar Dražen Vrdoljak, producent Tini Varga i kantautor Zrinko Tutić.

Ipak, presudnu ulogu u njegovom privatnom životu i karijeri imala je Eni Kondić, njegova supruga koju je upoznao 1990. godine. Iz poslovne saradnje rodila se ljubav, a iz te ljubavi ćerka Mirna.

Massimo je govorio da mu se život tada promenio iz korena, te da je sve što je njemu nedostajalo u detinjstvu pokušao da pruži ćerki. Odgovornost je bila i veća, jer je upravo odrastanje bez oca obeležilo jedan periodu u njegovom životu.

Pevač je isticao da sa ćerkom ima otvoren i iskren odnos, a upravo njeno rođenje ga je otrglo od „eksperimentisanja sa drogom“.

Iako je živeo u Zagrebu, mnogo vremena provodi u Zadru, gde živi porodica njegove supruge za koju je goviro da je podrškom i ljubavlju uspela barem jednim delom da nadomesti nedostatak iz detinjstva.

Uprkos turbulencijama u životu i karijeri, Massimo je postao jedan od najcenjenijih muzičara u Hrvatskoj i regionu.

Mediji su 23. decembra 2022. godine preneli informaciju da je pevač preminuo u Vinogradskoj bolnici u Zagrebu gde se lečio od raka pluća.

Njegova supruga i ćerka su se emotivnom porukom na društvenim mrežama oprostile od Massima, a hrvatskom umetniku su počast odale i njegove kolege, kao i verni obožavaoci iz celog regiona.

Diskografija

• Dorian Gray „Sjaj u tami“ (1983.)
• Dorian Gray „Za tvoje oči“ (1985.)
• „Stranac u noći“ (1987.)
• „Riječi čarobne“ (1988.)
• „Muzika za tebe“ (1989.)
• „Zemlja plesa“ (1990.)
• „Elements“ (1992.)
• Metal Guru „Body, Energy & Emotions“ (Labin Art Express, 1993.)
• „Benzina“ (1995.)
• Metal Guru „Hero in 21st Century“ (Labin Art Express, 1998.)
• „Massimo“ (2003.)
• „Vještina“ (2004.)
• „Massimo – Zlatna kolekcija“ (2004.)
• „Apsolutno Uživo – live Iz Kluba Aquarius“ (2005.)„Vještina 2“ (2006.)
• „Sunce se ponovo rađa“ (2008.)
• „Dodirni me slučajno“ (2011.)
• „1 dan ljubavi“ (2015.)
• Singl „1000 ljudi“ (2016.)
• Singl „Neka ti plove brodovi (2017.)
• „Isti osjećaj“ (2017.)
• „Sada“ (2018.)

Nagrade

Massimo Savić je četiri godine zaredom osvajao nagradu Porin za najbolju mušku vokalnu izvedbu, i to:

• 2004. za pesmu „Znam zašto te osjećam“
• 2005. za interpretaciju pesme „Bacila je sve niz rijeku“
• 2006. za interpretaciju pesme „Ne plači (live)“
• 2007. za pesmu „Da mogu“
• 2012. za pesmu „Iz jednog pogleda“