Igor Kokoškov

Biografija

Igor Kokoškov je srpsko-američki košarkaški trener koji trenutno vodi En-Bi-Ej (NBA) ekipu Finiks Sans (Phoenix Suns). Rođen je 17. decembra 1971. godine u Banatskom Brestovcu. Od kraja devedesetih godina 20. veka živi i radi u Americi. Oženjen je Patricijom Kokoškov (Patricia Kokoškov) s kojom ima dvoje dece, sina Luku (Luka Kokoškov) i ćerku Elinu Grejs (Elina Grace Kokoškov).

Trenersku karijeru je započeo početkom devedesetih godina u Omladinskom košarkaškom klubu Beograd. Tokom četiri godine bio je trener juniorskog tima, pomoćni i glavni trener beogradskog klub. U periodu od 1996. do 1997. godine trenirao je juniore Partizana. U tom periodu ga je Košarkaški savez tadašnje Savezne Republike Jugoslavije poslao na usavršavanje u Ameriku.

Kada je preuzeo ulogu pomoćnog trenera kluba Tajgers (Tigers) sa Univerziteta Mizuri (University of Missouri, Mizzou, MU) ušao je u istoriju kao prvi Evropljanin na toj poziciji. U periodu od 2000. do 2003. godine bio je pomoćni trener En-Bi-Ej kluba Klipersi (Los Angeles Clippers). Odatle je prešao na poziciju pomoćnog trenera Detroit Pistonsa (Detroit Pistons ) s kojim se 2004. godine okitio titulom En-Bi-Ej šampiona.

Poziciju pomoćnog trenera ekipe Finks Sans preuzeo je 2008. godine. Pet godina kasnije isto mesto ga je čekalo u Klivlend Kavalirsima (Cleveland Cavaliers), odakle je 2015. godine prešao u Juta Džez (Utah Jazz). U maju 2018. godine postao je glavni trener Finks Sansa. Time je ušao u istoriju kao prvi trener u najjačoj ligi na svetu koji nije rođen niti odrastao u Sjedinjenim Američkim Državama (SAD).

U dosadašnjoj karijeri bio je asistent selektora reprezentacije Srbije i Crne Gore, glavni trener selekcije Gruzije, te selektor reprezentacije Slovenije s kojom je na Evropskom prvenstvu 2017. godine osvojio zlatnu medalju.

Detinjstvo, mladost i trenerski počeci

Igor Kokoškov je rođen 1971. godine u Banatskom Brestovcu, malom mestu u blizini Pančeva. Njegov otac Stefan Kokoškov je bio igrač Fudbalskog kluba Voždovački, gde je i Igor napravio svoje prve fudbalske korake. I on i brat su trenirali fudbal. Ipak, ljubav prema košarci je prevladala pa je prvo trenirao u omladinskom pogonu Rada, a zatim upisao školu košarke „Vojvoda Stepa“. Sa 16 godina je kao kadet na poziv Branislava Rajačića prešao u juniore Košarkaškog kluba Crvena zvezda.

U tom periodu saigrači su mu bili Nebojša Ilić i Saša Obradović, a Igor je bio najmlađi u timu. Posle završetka srednje škole otišao je na odsluženje vojnog roka u vojnoj policiji u Nišu. Nakon stravične saobraćajne nesreće završio je u bolnici. Posle četiri operacije i 11 meseci provedenih na rehabilitaciji, lekari su konstatovali trajno oštećenje skočnog zgloba i kolena. Tada je bio prisiljen da okonča svoju igračku karijeru.

Upisao je Fakultet za sport i fizičko vaspitanje u Beogradu. Iako nije mogao da igra, nije želeo da se odrekne košarke, nego je 1992. godine preuzeo poziciju trenera juniorske ekipe OKK Beograd. Dve godine kasnije postao je pomoćnik trenera seniora, a 1995. godine preuzeo poziciju glavnog trenera tog kluba. Sa 24 godine postao je najmlađi trener seniora u tadašnjoj Saveznoj Republici Jugoslaviji.

Uporedo sa tim angažmanom radio je i s mlađim timovima reprezentacije, te s igračima beogradskog Košarkaškog kluba Torlak.

Posle četiri godine provedene u OKK Beogradu, postao je trener juniora Košarkaškog kluba Partizan. Prelomni trenutak desio se 1997. godine, kada se prijavio na konkurs Udruženja trenera Srbije za odlazak na usavršavanje u Ameriku. Košarkaški savez je poslao dvojicu kandidata, a među njima je bio i Igor Kokoškov.

Karijera

Prva dva meseca je proveo na Univerzitetu u Konektikatu (University of Connecticut – Uconn) gde je sarađivao sa trenerom Džimom Kalhunom (James A. Calhoun). Nakon toga je tokom posete Univerzitetu Djuk (Duke University) upoznao Kvina Snajdera (Quin Price Snyder), koji je u to vreme bio asistent Majka Križevskog (Michael William Krzyzewski) glavnog trenera Djuka. U jednom intervjuu Kokoškov je priznao da se sa Snajderom odlično razumeo i da su njihova razmišljanja o košarci bila veoma slična.

Godine 1999. Snajder je preuzeo mesto glavnog trenera Tajgersa sa Univerziteta Mizuri, pa je pozvao srpskog trenera da mu bude asistent. On je to sa zadovoljstvom prihvatio, te postao prvi neamerički trener u američkoj koledž košarkaškoj ligi (NCAA). Predvođeni plejmejkerom Kejonom Dulingom (Keyon Latwae Dooling) i šuterom Karimom Rašom (Kareem Lamar Rush) koji su kasnije ostvarili zavidne karijere, tokom prve sezone zabeležili su 18 pobeda i 13 poraza.

Sledeće godine usledio je poziv Alvina Džentrija (Alvin Harris Gentry) koji mu je ponudio da bude deo stručnog štaba En-Bi-Ej tima LA Klipers. Kokoškov je tada ponovo ušao u istoriju i to kao prvi evropski trener u stručnom štabu nekog En-Bi-Ej kluba.

Klipersi su tokom prve sezone doživeli brojne promene. Derek Strong (Derek Strong) je poslat u Orlando Medžik (Orlando Magic) u zamenu za Korija Mageta (Corey Magett). U tim je doveden i Kejon Doling s kojim je Kokoškov radio u Mizuriju, te srednjoškolci Darijus Majls (Darius Miles) i Kventin Ričardson (Quentin Richardson). Novi igrači uneli su svežinu u tim koja je donela blago poboljšanje rezultata, ali i simpatije navijača. Imali su „najdužu klupu“ te sezone u En-Bi-Eju s obzirom da su rezervni igrači u proseku ubacivali 37 poena po meču.

Ekipi se pridružio i Elton Brend (Elton Brand) iz Čikago Bulsa (Chicago Bulls) koji je bio deo Ol star tima Zapadne konferencije kao zamena Šakilu Onilu (Shaquille O’Neal). Iz Kavalirsa su doveli Andrea Milera (Andre Miller), najboljeg asistenta tokom sezone 2001/2002. Klipersi su imali tim čiji potencijal je bio ogroman, ipak loša hemija i brojne povrede dovele su do toga da im je skor na kraju sezone bio 27-55. Džentri je smenjen na polovini sezone 2002/2003, a na klupu je doveden Denis Džonson (Dennis Johnson).

Alvin Džentri je karijeru nastavio u Nju Orleans Hornetsima (New Orleans Hornets), a Kokoškov je postao asistent Lerija Brauna (Larry Brown), glavnog trenera Detroit Pistonsa. Povratak Rašida Volasa (Rasheed Wallace) u tim vratio je pobednički duh u tim iz Detroita. Sezonu su priveli kraju sa skorom 54-28, trećim najboljim od 1997. godine. Tokom plej-ofa pet puta su savladali Milvoki Bakse (Milwaukee Bucks), te izbacili Nju Jork Netse (New York Nets) aktuelne šampione Istočne konferencije.

Savladavši Pejserse (Indiana Pacers) uspeli su da obezbede prvo En-Bi-Ej finale od 1990. godine. Tu su ih dočekali LA Lejkerski (Los Angles Lakers) koji su tri godine zaredom osvajali ligu, a u čijem timu su se tada nalazili Šakil O Nil, Kobi Brajant (Kobe Bryant), Geri Pajton (Gary Payton) i Karl Malon (Karl Malone). Ljubitelji američke košarke uživali su u njihovim mečevima, a autsajder je ovaj put osvojio En-Bi-Ej prsten.

Leri Braun je 2005. smenjen, a na njegovo mesto je došao Filip Sanders (Filip Saunders), bivši trener Minesota Tibervulvsa (Minnesota Timberwolves). Kokoškov je zadržao svoju poziciju i naredne tri godine. Bio je deo stručnog štaba tima Istočne Konferencije na Ol star meču 2006. godine.

U leto 2008. godine je izabran za pomoćnika Terija Portera (Terry Porter), glavnog trenera Finiks Sansa. Te sezone deo tima postali su i Amerikanac Robin Lopez (Robin Lopez) i Slovenac Goran Dragić. Sedam meseci kasnije Porter je smenjen, a na klupu Finiksa došao je Alvin Džentri, Igorov stari znalac. Srpski trener dobio je priliku da sarađuje s jednim od najboljih plejmejkera u istoriji En-Bi-Ej lige Stivom Nešom (Stephen John Nash).

Posle brojnih uspona i padova i pet godina provedenih na klupi Sansa, Džentri je dao otkaz. Na njegovo mesto je dva dana kasnije došao Lindzi Hanter (Lindsey Hunter) čiji je ugovor trajao do kraja sezone. Pomoćni treneri Dan Majerle (Dan Majerle) i Elston Tarner (Elston Turner) su takođe podneli ostavke, a uz Hantera je od stare postave ostao samo Kokoškov.

29. maja 2013. godine Igor je potpisao ugovor sa Kavalirsima. U Klivlendu je na poziciji pomoćnog trenera ostao do 17. februara 2015. godine kada je imenovan za asistenta novoizabranog trenera Džejmsa Borega (James Borrego).

Tu je ostao do kraja sezone, a 1. jula 2015. godine je prešao u ekipu Juta Džeza. Zbog bolesti glavnog trenera Kvina Snajdera predvodio je ekipu 5. decembra 2016. godine kada su savladali LA Lejkerse rezultatom 107:101. Sezonu su okončali 8. maja 2018. godine porazom od Hjuston Roketsa (Houston Rockets).

Tokom dosadašnje karijere uzeo je titulu sa Detroitom, sa Lindzijem Hanterom predvodio prvi tim Finiksa, a kao prvi trener Jute doneo tu važnu pobedu nad Lejkersima. Bogata radna biografija koju je popunjavao tokom više od 18 godina u Americi donela mu je zasluženu poziciju „prvog čoveka“ jednog En-Bi-Ej tima.

2. maja 2018. godine postao je glavni trener Finks Sansa, ekipi čiji je pomoćni trener bio od 2008. do 2013. godine. Time je postao prvi glavni trener u istoriji En-Bi-Ej-a koji je rođen i odrastao van Amerike. Ugovor je potpisao 14. maja, a na klupi Sansa debitovao je 17. oktobra kada su savladali Dalas Maverikse (Dalas Mavericks) rezultatom 121:100.

Internacionalna karijera

Kokoškov je uporedo s angažmanima u najjačoj košarkaškoj ligi na svetu gradio zavidnu internacionalnu karijeru. Bio je pomoćnik selektora Željka Obradovića koji je predvodio reprezentaciju Srbije na Letnjim olimpijskim igrama 2004. i Evropskom prvenstvu 2005. godine.

U aprilu 2008. godine postao je selektor muške košarkaške reprezentacije Gruzije. Odveo je svoj tim na tri velika evropska takmičenja – Evrobasket 2011. godine u Litvaniji, Evropsko prvenstvo 2013. godine u Sloveniji, te Evrobasket koji je 2015. godine održan u Nemačkoj, Hrvatskoj, Letoniji i Francuskoj. Nakon poslednjeg takmičenja povukao se sa mesta selektora.

Mihail Sakašvili (Mikheil Saakashvili), tadašnji predsednik Gruzije mu je 18. decembra 2011. godine uričio Orden časti, što predstavlja najveće priznanje koje jedan civil može da dobije u toj državi.

Košarkaški savez Slovenije ga je 18. januara 2016. godine imenovao novim selektorom reprezentacije. Potpisao je ugovor na naredne dve godine, a predložio ga je bivši trener Božidar Maljković. Poveo je svoj tim na Evropsko prvenstvo 2017. godine kada su u finalu savladali reprezentaciju Srbije i osvojili zlatnu medalju, prvi put u istoriji slovenačke košarke.

Privatni život

Igor Kokoškov je rođen 1971. godine u Banatskom Brestovcu. Odrastao je i školovao se u Beogradu. S obzirom da je njegov pokojni otac bio fudbaler, bilo je logično da se Igor i njegov stariji brat Nenad rano zaintersuju za taj sport. Voleo je i da skija. Ipak, ljubav prema košarci je prevladala, a ostvarenje dečačkog sna zaustavio je tragičan događaj iz 1989. godine.

Naime, tokom odsluženja vojnog roka u Nišu doživeo je saobraćajnu nesreću zbog koje je umalo ostao bez stopala. Lekari su uspeli da mu sačuvaju nogu, ali više nije mogao profesionalno da trenira košarku. Ipak, upisao je Fakultet za sport i fizičko vaspitanje u Beogradu, a 1992. godine ušao u trenerske vode. Kasnije se ispostavilo da je to bio ispravan potez, jer je ostvario uspeh o kome sanjaju ne samo srpski, nego i evropski košarkaški treneri.

U jednom intervjuu priznao je da mu je motivaciju davala poruka „Tiha voda breg roni“ koju je napisala njegova majka, a koja je stajala uramljena u hodniku stana u Komodraškoj ulici u Beogradu. Ovaj moto mnogo mu je pomogao u životu, a to pokazuje i veliki uspeh koji je doživeo tokom karijere.

U leto 2009. godine oženio je Patriciju, koja takođe ima srpske korene. U proleće 2011. godine dobili su sina Luku, a 2012. godine ćerku Elinu Grejs. Kako sam kaže, njegova deca znaju da se „tata druži s nekim tamo košarkašima“, a priznaje da bi voleo u budućnosti da trenira neki klub u kome bi igrao njegov sin ili ćerka. Oni rado sa majkom dolaze u Beograd, a povremeno posete i porodično imanje u Banatskom Brestovcu gde je Igor rođen.

Od polovine 2010. godine, osim srpskog, poseduje i američki pasoš. U jednom intervjuu srpskom dnevnom listu ispričao je kako je povodom toga napravljena prava svečanost u hali Finiksa čiji je tada bio pomoćni trener. Organizatori su postavili američke zastave, a u publici su sedeli ljudi koji su mu mnogo pomogli u karijeri – Alvin Džentri i Stiv Ker. Video porukom im se obratio tadašnji predsednik Amerike Barak Obama (Barack Hussein Obama).

Na pitanje novinara čime je zaslužio toliku čast, Kokoškov skromno odgovara da je uzrok bio negativan zakon prema migrantima u Arizoni, te da su koristili svaku priliku da „poprave stvar“. Prvo su želeli da se svečana dodela pasoša organizuje na poluvremenu meča, ali je on to odbio smatrajući da je bolje da se sve završi tokom letnje pauze i bez previše pompe.

U istoriju je ušao kao prvi košarkaški trener koji nije rođen niti odrastao u Americi, a koji je trenirao klubove iz NCAA i NBA lige.