Rialda Kadrić Šebek

Biografija

Rialda Kadrić Šebek je bivša jugoslovenska glumica prepoznatljiva po ulozi Marije u filmskom serijalu „Lude godine“. Rođena je 14. juna 1963. godine u Beogradu, a preminula 25. januara u Atini. Od polovine 80-ih godina 20. veka živi i radi kao psihoterapeut u Londonu.

Popularnost je stekla sa samo 14 godina glumeći u serijalu „Lude godine“. Mariju Todorović, kasnije Pavlović je igrala ukupno osam puta. Odigrala je još nekoliko manjih uloga, a od početka 90-ih godina ne bavi se glumom.

U Velikoj Britaniji je prvo radila kao novinarka i reporterka, a potom se specijalizovala za psihoanalizu. Tim poslom se bavi od polovine 2000-ih godina.

Detinjstvo i obrazovanje

Rialda Kadrić je rođena 1963. godine u Beogradu. Do šeste godine je sa roditeljima živela u Ulici proleterskih brigada, preko puta Muzeja Nikole Tesle. Potom su se preselili u Ulicu Narodnog fronta, gde je živela sa roditeljima i bakom do odlaska u London.

Pohađala je Osnovnu školu „Isidora Sekulić“, te bila član Dramske sekcije Radio Beograda. Imala je samo 13 godina kada je snimila svoj prvi film. Po završetku gimnazije, a pre upisa na fakultet mesec dana je provela u Parizu. Za tako kratko vreme je zavolela francusku prestonicu i verovala je da će se tamo ponovo vratiti.

Upisala je studije Svetske književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Kako bi usavršila engleski jezik 1984. godine je prvi put posetila London. Dve godine kasnije se preselila u glavni grad Engleske, gde se školovala, zaposlila i udala. Danas ima svoju privatnu ordinaciju.

Glumačka karijera

Kao član Dramske sekcije Radio Beograda još kao devojčica je stekla prva znanja o glumi. Ipak, veliki trenutak se desio 1976. godine kada se prvi put pojavila na filmu. Sledeće godine je sa sjajnom glumačkom ekipom snimila film o odrastanju „Lude godine“.

Već je kao tinejdžerka dobila priliku da „peče zanat“ sa Dragomirom Bojanićem Gidrom, Darom Čalenić, Markom Todorovićem i Jelenom Žigon. Njen partner je u tom filmu bio Vladimir Petrović kome je to takođe prva velika uloga.

Premda je režiser planirao da to bude jedan film, veliko interesovanje publike i produkcije, navelo ga je na snimanje nastavaka. Novi nastavak je 1980. godine premijerno prikazan pod naslovom „Došlo doba da se ljubav proba“. Ozbiljna drama o odrastanju, postala je komedija, a poseban fokus, osim zabranjene ljubavi Marije i Bobe je na odnosu njihovih očeva, Milana i Žike.

Rialda je u partizanskom filmu „Dvoboj za južnu prugu“ iz 1978. godine tumačila mladu partizanku. Režiser Zdravko Velimirović ju je ponovo spojio sa Gidrom, a mlada glumica je dobila priliku i da uči od iskusnih kolegica poput Radmile Savićević.

Treći nastavak „Ludih godina“ je premijerno prikazan već u februaru 1981. godine pod nazivom „Ljubi, ljubi, al` glavu ne gubi“. Ovog puta su Bobo i Marija pomalo skrajnuti, a priča je izgrađena na situacijama u kojima se zbog ljubavi prema ženama nalazi Žika (Dragomir Bojanić Gidra).

Početkom 1983. godine objavljen je četvrti deo „Ludih godina“ pod naslovom „Kakav deda, takav unuk“. Peti deo „Idi mi, dođi mi“ u bioskopima se pojavio u novembru iste godine, a Rialda je ponovo utelovila Mariju.

Sledeće godine je igrala medicinsku sestru u komediji „Moljac“ koja je proslavila glumca Miodraga Andrića, poznatijeg kao Ljuba Moljac. Krajem juna 1984. godine publika je imala priliku da pogleda šesti deo „Žikine dinastije“ koji je objavljen pod naslovom „Šta se zgodi kad se ljubav rodi“. Ovog puta, fokus je sa Marije i Bobe prebačen na njihovog sina Mišu (Nikola Kojo).

Ni osam godina nakon prvog dela serijala interesovanje za dogodovštinama porodica Pavlović i Todorović nije jenjavalo pa je snimljen sedmi deo pod nazivom „Žikina dinastija“.

Rialda je 1985. godine odigrala manju ulogu u TV drami „Lepotica iz Amhersta“ koju je režirao Stanko Crnobrnja, po scenariju Vlade Petrića. Tumačila je Cecu u komediji „Ćao, inspektore“, dok je glavna uloga pripala Velimiru Bati Živojinoviću.

Manja uloga joj je pripala i u filmu „Šest dana juna“ u režiji Dinka Tucakovića koji je 1985. godine premijerno predstavljen u bioskopima širom Jugoslavije.

Osmi nastavak ciklusa „Lude godine“ je publici predstavljen 1986. godine pod imenom „Druga Žikina dinastija“. I ovog puta uspeh nije izostao, ali je to ujedno bio poslednji film iz serijala. Dve godine kasnije Kadrićeva je igrala prodavačicu u knjižari u filmu „Suncokreti“.

Poslednji film koji je snimila je bila drama Milana Jelića „Čudna noć“ koja je objavljena 1990. godine. Nakon toga više nije snimala filmove, te se posvetila drugim zanimanjima. Na pitanje novinara zašto je prekinula perspektivnu glumačku karijeru, Rijalda je odgovorila da je to bio mladalački eksperiment i da je posao psihoterapeuta nešto u čemu zaista uživa.

Novinarska karijera

Rialda Kadrić je po završetku gimnazije upisala studij Svetske književnosti u Beogradu. Kako bi usavršila znanje engleskog jezika 1984. godine je prvi put boravila u Londonu. Put ju je ponovo odveo u englesku prestonicu dve godine kasnije, ali tada je ostala više od 30 godina.

Prvo je pisala radio kolumne o Londonu za Radio Beograd i Treći kanal Radio Televizije Srbije. To joj je, kaže, pomoglo da preživi odlazak iz Beograda i prihvati novu sredinu, ljude i okolnosti, da to deli sa ljudima i oseća njihove reakcije. Raspadom Jugoslavije i početkom krvavog sukoba, interesovanja slušalaca su se promenila, pa je Kadrićeva radila kao reporter i izveštač.

Jedno vreme je honorarno radila na televizijskoj mreži Bi-Bi-Si (BBC), a potom i kao reporter „Glasa Amerike“ u Vašingtonu. 1999. godine se vratila u London. Novinarstvom se bavila do 2000. godine.

Od stručnog usavršavanja do privatne prakse

S obzirom da se s vremenom zainteresovala za psihoanalizu pohađala je različite treninge na obrazovnim ustanovama u Londonu (The Tavistock and Portman NHS Foundation Trust, The University of Sheffield, Institute of PsychoanalysisPsihoanalitička). Kako bi mogla da pronađe zaposlenje završila je egzistencijalno-fenomenološku terapiju.

U oktobru 2006. godine stekla je zvanje psihoterapeuta. U periodu od januara 2013. do juna 2015. godine je radila honorarno kao psihoterapeut u Bolnici Gudmejs (Goodmayes Hospital). Skoro tri godine je sarađivala sa Fondacijom NHS (South London and Maudsley NHS Foundation Trust). Bavila se terapijama za anksioznost, promene raspoloženja i identiteta.

Bila je član Saveta za psihoterapiju Ujedinjenog Kraljevstva (UKPC), Britanske asocijacije za svetovanje i psihoterapiju (BACP), Asocijacije za psihološke studije i Asocijacije za psihoanalizu kulture i društva. Član je i Psihoanalitičkog društva Srbije.

Privatni život

Rialda Kadrić je rođena 1963. godine u Beogradu. Već je u detinjstvu počela da glumi, a po završetku gimnazije je upisala Savremenu književnost. Od 1986. godine živi i radi u inostranstvu. Prvo je radila kao novinar i izveštač, a potom se specijalizovala za psihoanalizu i otvorila privatnu ordinaciju.

Često su je povezivali sa filmskim partnerom Vladom Petrovićem. Iako je priznala da je poljubac sa „Bobom“ bio prvi u njenom profesionalnom, ali i privatnom životu, nisu bili u emotivnoj vezi. Rialda je već nekoliko decenija u srećnom braku, a sa Vladom nije u kontaktu.

Krajem januara 2021. mediji su prenijeli da je preminula u Atini.

Filmografija

Filmovi i serije

• 1978. Lude godine
• 1978. Kućna Terapija
• 1980. Došlo doba da se ljubav proba
• 1981. Ljubi, ljubi, al’ glavu ne gubi
• 1981. Dvoboj za južnu prugu
• 1983. Kakav deda, takav unuk
• 1983. Idi mi, dođi mi
• 1984. Moljac
• 1984. Šta se zgodi kad se ljubav rodi
• 1985. Žikina dinastija
• 1985. Lepotica iz Amhersta
• 1985. Ćao inspektore
• 1985. Šest dana juna
• 1986. Druga Žikina dinastija
• 1988. Suncokreti
• 1990. Čudna noć

Izvori:

• https://archive.is/wip/qoEXQ
• https://www.linkedin.com/in/rialda-sebek-9024141/?originalSubdomain=uk