Miodrag Andrić (Ljuba Moljac)

Biografija

Miodrag Andrić, poznat pod pseudonimom Ljuba Moljac, je bio srpski glumac. Rođen je 28. januara 1943. godine u Kragujevcu, a umro je 22. januara 1989. godine u Zagrebu. Jednako je bio popularan po angažmanima kao pozorišni, filmski, ali i televizijski glumac. U beogradskom pozorištu „Atelje 212“ bio je u stalnom članstvu.

Školovao se u Beogradu budući da se sa porodicom rano odselio iz rodnog grada. Bio je prepoznatljiv po specifičnim tehnikama glume. Zadržavao je ozbiljne crte lica i u najsmješnijim scenama, što je činio i Baster Kiton (Buster Keaton), američki filmski glumac i režiser sa kojim je Moljac često poređen. Neki su pronalazili glumačke poveznice između njega i popularnih američkih komičara.

Za života je ostvario veliki broj uloga. Popularnost je stekao kao komičar. Neke od njegovih najzapaženijih uloga su: „Majstori, majstori“, „Laf u srcu“, „Tajna manastirske rakije“, „Kad budem mrtav i beo“, „Moljac“, „Ljubavni slučaj ili tragedija službenice PTT“, „Nije nego“.

Ljuba Moljac je umro u 46. godini života tokom turneje „Tri nosketara“ u Hrvatskoj, gdje je surađivao sa Jovom Radovanovićem i Milovanom Ilićem Minimaksom. „Pljačka Trećeg rajha“ je film iz 2004. godine snimljen na osnovu scenarija ovog glumca.

Biografija

Miodrag Andrić je rođen ratnih godina u Kragujevcu. Sa porodicom se kao dječak preselio u Beograd. Zajedno sa svojim drugovima u djetinjstvu volio je da posjećuje bioskop. Tada se posebno divio slavnim holivudskim glumcima. Nije ni sanjao koliki ga uspjeh čega u glumačkoj karijeri.

Jedno vrijeme, baš u tinejdžerskim danima, je živio blizu Beogradskog dramskog pozorišta. Ostvario je prijateljstva sa tamošnjim mladim glumcima iz pozorišta. S vremenom je statirao u raznim predstavama. Budući da je već tada pokazao svoju glumačku sposobnost, prijatelji su ga nagovorili da upiše Pozorišnu akademiju. U prvom pokušaju su ga primili na prijemnom.

Njegova prva filmska uloga je bila satirična drama „Inspektor“ iz 1965. godine u kojoj je glavnu ulogu igrao Slobodan Perović. Ova Ljubina uloga ipak nije bila komičnog karaktera, igrao je siledžiju u vozu.

U filmu iz 1966. godine naslova „Štićenik“ glumio je u ulozi studenta. Idući projekat bio je film Živojina Pavlovića „Kad budem mrtav i beo“, kada je igrao nesrećnog šljakera. Iako je Ljuba ostao zapažen, u ovom filmu slavu je stekao Dragan Nikolić.

Prva veća Ljubina uloga dodijeljena mu je u filmu iz 1967. godine Dušana Makavejeva „Ljubavni slučaj ili tragedija službenice PTT“, ljubavna drama koja se smatra svojevrsnim remek – djelom. Tada je glumio Miću poštara, mladića iz provincije koji ne bira djevojku kojoj će se udvarati.

Ovaj film je karakterističan po inovativnim asocijacijama i vizualnim metaforama kroz koje je predstavljena realnost u tadašnjem društvu. Glumci igraju ljude u skromnim uslovima za život, ali strastvene u ostvarenju svojih snova. Takve uloge su donijele svežinu u filmskoj industriji.

Ljubina pojava, ali i glumački stil odgovarali su ulogama u satiričnim komedijama. Iako nova ličnost u svijetu filma konstantno je ostvarivao ulogu za ulogom. Uporedo je bio uspješan igrajući pozorišne uloge u „Ateljeu 212“ čiji je bio stalni član.

U drami Žike Pavlovića iz 1969. godine „Zaseda“ nastavio je nizati glumačke uspjehe. Seksualno nezasitan vojnik bila je njegova uloga u filmu iz 1971. godine „Misterije organizma“ koji je zbog svoje kontroverzne prirode prvi put javno prikazan tek petnaest godina poslije.

Stekavši iskustvo nastavio je da reda uloge ljudi na marginama društva pa tako i u drami Zdravka Randića „Opklada“. Veliko zanimanje publike postigao je ulogom slatkorječivog harmonikaša Lepog Caneta u seriji „Muzikanti“.

Film „Burduš“ scenariste Žike Lazića nastavak je serije „Muzikanti“ u kome je Ljuba glumio Lepog Caneta. U isto vrijeme je Ljuba snimao veliki broj TV emisija kao što su razni zabavni, šou programi ili specijalne zabavne emisije. Poseban je bio po svojim komičnim solo nastupima koji su podsjećali na izvođenja američkih „stendap“ komičara.

Nadimak Ljuba Moljac dobio je u mladosti za vrijeme izvođenja melodrame o patološki lažnom fudbaleru Ljubi Moljcu. Dobio je pozitivne kritike od publike, ali i nadimak koji mu je ostao za sva vremena.

Bio je prepoznatljiv po antologijskim monolozima koji su bili krcati psovkama, prostim vicevima, koji su se, u njegovo vrijeme, kupovali na kasetama, a onda presnimavali sa kasete na kasetu. Smatran je „kraljem kaseta“. Služio se uličnim vokabularom kako bi kroz sjajnu komiku prenosio aktuelne društvene događaje, posebnost muško-ženskih odnosa i slično.

Godine 1980. je glumio u filmu „Majstori, majstori“. Film tematizuje satiričnu priču čija se radnja odvija u jednoj osnovnoj školi. Ljuba je igrao licemjernog nastavnika fizičkog vaspitanja, seksualnog predatora.

Film u kome je glumio samog sebe je snimljen 1984. godine. Režiser ovog filma je bio Mića Milošević, dok je Ljuba ovom ulogom postao filmski junak. Postigao je uspjeh i slavu, ali su mu, u isto vrijeme, šou biznis i popularnost počeli smetati.

U komediji iz 1985. godine „Ćao, inspektore“ opet je ostvario zapaženu ulogu seksualne konotacije, odnosno još jedna u nizu uloga koja ima naglašenu seksualnu notu. Igrao je u komedijama „Hajde da se volimo“ i „Tajne manastirske rakije“ koje su ostvarile izvanrednu popularnost.

Njegovi angažmani su bili neprestani. Ako nije snimao film ili seriju, a onda bi glumio u predstavama gostujući u mnogim gradivima. Pored svega, stigao je da napiše scenario po kome je 2004. godine snimljena komedija „Pljačka Trećeg Rajha“.

Oženio se nakon sudija glume. Sa suprugom Nevenkom imao je dvoje djece, Nenada i Jelenu. Sa porodicom je živio u Beogradu u skromnim uslovima, ali su zapamćeni kao vedra i jednostavna porodica. Ljuba je sa velikim zanimanjem pratio sportove, a najviše je volio atletiku. On i supruga su uživali u jambu.

Njegov zaštitni znak bio je veliki nos. Budući da je volio da zbija šale na sopstveni račun, nos mu je bio velika inspiracija. „Tri nosketara“ je predstava koja je označila turneju po cijeloj državi gdje se, sa dvojicom svojih kolega, pokazao kao vrhunski komičar. Turneju nije završio, izgubio je život na sceni, pod svjetlima reflektora.

Smrt na pozornici

Miodrag Andrić – Ljuba Moljac je umro na pozornici tokom izvođenja uloge u predstavi „Tri nosketara“ u Glini. Smrt je nastupila tokom obilnog izliva krvi u mozak. Hitno su ga prevezli u zagrebački klinički centar, ali mu nije bilo spasa.

Umro je na vrhuncu svoje popularnosti. Na posljednju turneju se uputio sa još dva slavna glumca tog vremena, Milovanom Ilićem Minimaksom i Jovom Radovanovićem. Upravo se njima, na dan kada će umrijeti, Ljuba požalio na snažnu glavobolju. Međutim, nesnosne bolove je pripisao angini, od koje se nije skroz izliječio.

U trenutku kada mu je pozlilo na sceni, publika je mislila da se on dobro uživio u svoju ulogu, naročito zbog toga što je u igranju uloga bio sklon improvizaciji. Umro je samo šest dana prije svog 46. rođendana.

Filmografija

• „Muzej voštanih figura“ (1963. godine)
• „Provereno, nema mina“ (1965. godine)
• „Inspektor“ (1965. godine)
• „Štićenik“ (1966. godine)
• „Kad budem mrtav i beo“ (1967. godine)
• „Kafanica na uglu“ (1967. godine)
• „Deca vojvode Smita“ (1967. godine)
• „Volite se ljudi“ (1967. godine)
• „Ljubavni slučaj ili tragedija službenice PTT“ (1967. godine)
• „Nije nego“ (1968. godine)
• „Sve će to narod pozlatiti“ (1968. godine)
• „Delije“ (1968. godine)
• „Novi život“ (1968. godine)
• „Kad golubovi polete“ (1968. godine)
• „Sirota Marija“ (1968. godine)
• „Vukadin“ (1968. godine)
• „Kod Londona“ (1968. godine)
• „Baksuz“ (1969. godine)
• „Zaseda“ (1969. godine)
• „Samci 2“ (1969. godine)
• „Veliki dan“ (1969. godine)
• „Siroma’ sam al’ sam besan“ (1970. godine)
• „Burduš“ (1970. godine)
• „Levaci“ (1970. godine)
• „Barijonovo venčanje“ (1971. godine)
• „Nokaut“ (1971. godine)
• „Opklada“ (1971. godine)
• „Misterije organizma“ (1971. godine)
• „Kako“ (1972. godine)
• „Blizanci“ (1973. godine)
• „Kamiondžije“ (1973. godine)
• „Žuta“ (1973. godine)
• „Paja i Jare – Kamiondžije“ (1973. godine)
• „Jednog lepog, lepog dana“ (1974. godine)
• „Provod“ (1974. godine)
• „Poštenje“ (1974. godine)
• „Rekvijem za teškaša“ (1974. godine)
• „Borisko i Natalija“ (1975. godine)
• „Andra i Ljubica“ (1975. godine)
• „Sve što je bilo lepo“ (1976. godine)
• „Mušmule sa najvećim željama“ (1977. godine)
• „Molijer“ (1978. godine)
• „Srećna porodica“ (1979. godine)
• „Radio Vihor zove Anđeliju“ (1979. godine)
• „Kakav dan“ (1979. godine)
• „Majstori, majstori“ (1980. godine)
• „Vruć vetar“ (1980. godine)
• „Laf u srcu“ (1981. godine)
• „Doktorka na selu“ (1982. godine)
• „Priče preko pune linije“ (1982. godine)
• „Malambo“ (1984. godine)
• „Moljac“ (1984. godine)
• „Pazi šta radiš“ (1984. godine)
• „Formula 1“ (1984. godine)
• „Zvezde na čelu“ (1985. godine)
• „Neuspela mućka“ (1985. godine)
• „Ćao inspektore“ (1985. godine)
• „Sekula i njegove žene“ (1986. godine)
• „Tatort“ (1986. godine)
• „I to se zove sreća“ (1987. godine)
• „Hajde da se volimo“ (1987. godine)
• „Ortaci“ (1988. godine)
• „Tajna manastirske rakije“ (1988. godine)
• „Sveti Georgije ubiva azdahu“ (1989. godine)
• „Pas“ (1990. godine)